Yeryuvarını Oluşturan Katmanlar Kabuk, Manto, Çekirdek

yeryuvarı yapısı
 - 
Arabic
 - 
ar
Azerbaijani
 - 
az
Bengali
 - 
bn
Dutch
 - 
nl
English
 - 
en
French
 - 
fr
German
 - 
de
Indonesian
 - 
id
Kyrgyz
 - 
ky
Latin
 - 
la
Portuguese
 - 
pt
Russian
 - 
ru
Spanish
 - 
es
Tajik
 - 
tg
Turkish
 - 
tr
Uzbek
 - 
uz

Nedir?

Yeryuvarını oluşturan katmanlar, Dünya'nın farklı derinliklerinde yer alan ve farklı özelliklere sahip katmanlardır. Bu katmanlar, gezegenin iç yapısını anlamak ve Dünya'yı oluşturan bileşenleri araştırmak için önemlidir. Bu makalede, Dünya'yı oluşturan katmanları H1, H2 ve H3 başlıkları altında inceleyeceğiz.

 

Tüm bu verilerin bir araya getirilmesiyle yeryuvarının, fiziksel ve kimyasal (dolayısıyla mineralojik) yapısı birbirinden farklı katmanlardan oluştuğu ortaya çıkarılmıştır. Bu katmanlar en kaba şekilde içten dışarı doğru, çekirdek manto ve kabuktur. Her bir küre de kendi içerinde homojen olmayıp, alt bölümlere ayrılarak incelenir.

 

yeryuvarı katmanları
yeryuvarı katmanları

 

Kimyasal özellikler göz önüne alındığında yeryuvarı kabaca; Kabuk, Manto ve Çekirdek olarak oluşur. Fikizsel özellikleri göz önüne alındığında yeryuvarını, Litosfer, Astenosfer, Mezosfer, Dış Çekirdek ve İç Çekirdek gibi beş farklı özellikli kantmandan oluşmuştur.

 

Yeryuvarını Oluşturan Katmanlar : Kabuk

Dünya'nın kabuğu, gezegenin en dış tabakasıdır ve yeryüzünün yaklaşık %1'ini kaplar. Kabuk, yeryüzünde yaşamın var olduğu yerdir ve gezegenimizin tarihini anlamak için önemli bir kaynaktır. Kabuk, iki türden oluşur: kıtasal kabuk ve okyanusik kabuk. Kıtasal kabuk, genellikle granitik kayalardan oluşur ve yaklaşık 30-50 km kalınlığındadır. Okyanusik kabuk ise, daha ince ve daha yoğun bir yapıya sahiptir ve yaklaşık 5-10 km kalınlığındadır.

 

Kabuk, litosfer olarak adlandırılan katı bir tabakadan oluşur. Bu tabaka, yerkabuğu levhalarından oluşur ve Dünya'nın yüzeyinin altında bulunan mantonun daha yumuşak ve akışkan bir tabakası olan astenosfer üzerinde yüzer. Litosfer, yerkabuğunun yüzeyini kaplayan yerkabuğu levhalarının hareket ettiği yerdir ve levha sınırları boyunca depremler ve volkanik patlamalar meydana gelir.

 

Sismik dalgaların hızları yerin derinliklerine doğru artar. Bu artışın birçok nedeni vardır. Kimyasal ve mineralojik bileşimler sismik hızlara etki eden önemli faktörlerdendir. Hızların artışındaki nedenlerden birisi de artan basınçla beraber kristal kafes yapıları daha sıkı paketlenen minerallerdir. Ancak, basıncın fonksiyonu olarak kompaktlaşan kristal yapıları sismik hızlarda dereceli değişikliğe neden olurken, kimyasal bileşim değişikliklerinde sismik hızlar aniden değişir.

 

Yeryuvarını Oluşturan Katmanlar : Manto

Dünya'nın manto tabakası, kabuk tabakasının altında yer alır ve gezegenin hacminin yaklaşık %84'ünü oluşturur. Mantoda, yüksek basınç ve sıcaklık nedeniyle kayaların yüksek basınç ve sıcaklıklarda erimiş halde olduğu varsayılır. Mantonun içinde, yaklaşık 2.900 km derinliğe kadar uzanan üç farklı bölge vardır: üst mantol, orta mantol ve alt mantol.

Üst mantol, Dünya'nın yüzeyinin altındaki ilk 100-200 km'dir. Burada kayalar, yüksek sıcaklık ve basınç altında viskoz bir şekilde hareket eder. Ortalama mantol, yaklaşık 660 km derinliğe kadar uzanır ve burada, magmatik kayaların oluştuğu astenosferle temas eden bir bölge vardır. Alt mantol, orta mantolun altında yer alır ve yaklaşık 2.900 km'ye kadar uzanır.

Yeryuvarını Oluşturan Katmanlar Kabuk, Manto, Çekirdek
Yeryuvarını Oluşturan Katmanlar Kabuk, Manto, Çekirdek

 

Ani hız değişimleri fiziksel özelliklerinin farklı olduğu iki birim arasındaki süreksizliklerin varlığına işaret ederler. Örneğin, P dalgası kabuktan (5.6 km/sn) mantoya (7.9 km/sn) geçişinde gözlenen ani hız artışı ilk kez Mohoroviçiç tarafından 1909 Hırvatistan depremi kayıtlarından tespit edilmiştir. Bugün, Mohoroviçiç'in anısına bu süreksizliğe onun adı verilmiştir. Bu başarılı gözlem biliminin önünü açarak, sismik hızlar yardımıyla yeryuvarını oluşturan katmanları farklı kalınlıkları ve fiziksel özellikleri ortaya konmuştur.

 

Diğer bir önemli veri, mantonun ergimesi sonucu oluşan birincil magmaların katılaşması sonucu oluşan volkanik kayaçların incelenmesidir. Mineralojik, kimyasal ve izotopik analizleri yapılan bu kayaçlardan itibaren mantonun mineralojisi ve bileşimi tahmin edilmeye çalışılır.

 

Yeryuvarını Oluşturan Çekirdek

Dünya'nın çekirdeği, kabuk ve manto tabakalarının altında yer alır. Dünya'nın çekirdeği, gezegenin en iç tabakasıdır ve hacminin yaklaşık %15'ini oluşturur. Çekirdek, iki bölümden oluşur: dış çekirdek ve iç çekirdek. Dış çekirdek, yaklaşık 2.200 km kalınlığındadır ve sıvı demir ve nikel gibi malzemelerden oluşur. İç çekirdek ise, yaklaşık 1.220 km kalınlığındadır ve daha yoğun ve katı bir yapıya sahip olan demir ve nikel gibi malzemelerden oluşur.

 

Dünya'nın manyetik alanının kaynağı, çekirdekteki hareketli demir elementleridir. Dış çekirdekteki hareketli demir, manyetik alanın yaratılmasına ve korunmasına yardımcı olur. Manyetik alan, Dünya'yı güneş rüzgarı gibi zararlı radyasyonlardan koruyarak, gezegenimizde yaşamın oluşmasına izin verir.

 

Sonuç olarak, Dünya'nın katmanları, gezegenimizin iç yapısını anlamak ve yeryüzünde meydana gelen doğal olayları anlamak için önemlidir. Kabuk, litosfer, mantol ve çekirdek, yeryüzündeki hareketler, depremler, volkanik patlamalar, ve manyetik alan gibi olaylara neden olan karmaşık süreçlerin anlaşılmasına yardımcı olur. Bu nedenle, Dünya'nın katmanları hakkında daha fazla araştırma yapmak, gezegenimizi daha iyi anlamamıza yardımcı olacaktır.

Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.

Bu web sitesi deneyiminizi geliştirmek için çerezleri kullanır. Bu konuda sorun yaşamadığınızı varsayacağız, ancak isterseniz vazgeçebilirsiniz. Kabul et İlgili Konular